Τον τελευταίο καιρό χαίρομαι ιδιαιτέρως για την νοοτροπία που υπάρχει σχετικά με την παλιά πόλη και η οποία αφορά μια διαδρομή από την ενδεκάτη μέχρι και το λιμένα της πόλης του Ναυπλίου. Η διαδρομή αυτή αν και για εμάς συνηθισμένη για τον επισκέπτη φαντάζει πολλές φορές μαγική.
Συγκεκριμένα στο πάρκο του ΟΣΕ μετά από αρκετό καιρό απραξίας βλέπω σταδιακές (μικρές αλλά ικανοποιητικές) βελτιώσεις που αφορούν στον καθαρισμό του χώρου, την αποψίλωση των γέρικων και ίσως και επικίνδυνων δένδρων που στην πρώτη κακοκαιρία έπεφταν, την επαναλειτουργία της λιμνοδεξαμενής με τις πάπιες, την περίφραξη του διαζώματος στο θεατράκι του ΟΣΕ και την επαναλειτουργία του συντριβανιού στην πλ. Καποδίστρια απέναντι από το δικαστικό μέγαρο.
Δε μπορώ εδώ από το να γυρίσω λίγο πίσω και να θυμηθώ τα παγώνια που τριγυρνούσαν ελεύθερα στο πάρκο αλλά και τα πτηνά γύρω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη τα οποία θαύμαζα μικρός...
Σε όλα αυτά δε γίνεται να παραβλέψω και τον πεζόδρομο στο χώρο στάθμευσης του λιμένα που όποιες αντιδράσεις και να προκάλεσε συμβαδίζει απολύτως με τα πρότυπα Ευρωπαικών πόλεων για χώρους στάθμευσης με διαζώματα περιμετρικά κλπ. Από την άλλη αναμένω και εγώ να δω την ολοκλήρωση της πλακόστρωσης στο παλιό Ναύπλιο για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Μέσα σε όλα αυτά βλέπω και ένα δελτίο τύπου το οποίο αφορά το δικαίωμα στους ελεύθερους χώρους, στις οδεύσεις των πεζών συνολικά αλλά και ειδικότερα σε συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα (Α.Μ.Ε.Α.). Όλα αυτά δείχνουν πως υπάρχει ένα γενικότερο σκεπτικό βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου εντός της πόλης του Ναυπλίου για τους κατοίκους και τις καθημερινές τους διαδρομές αλλά και για τους επισκέπτες πράγμα που το "με θέα Παλαμήδι" μιας και βρίσκεται κάτω από το ιστορικό φρούριο και κινείται εντός της πόλης το χαροποιεί ιδιαιτέρως. Γιατί και ο κάτοικος του κέντρου μπορεί να βλέπει την μαγική Ακρόπολη όταν ξυπνάει το πρωι αλλά το βιοτικό του επίπεδο κινείται σε πολύ χαμηλότερα ποσοστά (χωρίς να φταίει ο ίδιος προφανώς, για να μη θίξουμε και κανέναν και νομίζει οτι έχουμε καμία αντιπαράθεση με τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας). Ακόμα όμως και για όλους όσους υπομένουν τα "δεινά" της κρίσης το δικαίωμα αυτό - της ελεύθερης διέλευσης και σταματώντας να ρεμβάζεις τα φεγγάρια στην Ακροναυπλία - είναι αναφαίρετο...
Φαίνεται λοιπόν πως ενώ άλλες πόλεις χρειάζονται υπερβολικά μεγάλο χρόνο και χρήμα για τέτοιες αναπλάσεις εδώ με πολύ απλές αλλά περιεκτικές κινήσεις μπορούμε να βελτιώσουμε ακόμα πιο πολλά στην καθημερινότητά μας...
Συγκεκριμένα στο πάρκο του ΟΣΕ μετά από αρκετό καιρό απραξίας βλέπω σταδιακές (μικρές αλλά ικανοποιητικές) βελτιώσεις που αφορούν στον καθαρισμό του χώρου, την αποψίλωση των γέρικων και ίσως και επικίνδυνων δένδρων που στην πρώτη κακοκαιρία έπεφταν, την επαναλειτουργία της λιμνοδεξαμενής με τις πάπιες, την περίφραξη του διαζώματος στο θεατράκι του ΟΣΕ και την επαναλειτουργία του συντριβανιού στην πλ. Καποδίστρια απέναντι από το δικαστικό μέγαρο.
Δε μπορώ εδώ από το να γυρίσω λίγο πίσω και να θυμηθώ τα παγώνια που τριγυρνούσαν ελεύθερα στο πάρκο αλλά και τα πτηνά γύρω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη τα οποία θαύμαζα μικρός...
Σε όλα αυτά δε γίνεται να παραβλέψω και τον πεζόδρομο στο χώρο στάθμευσης του λιμένα που όποιες αντιδράσεις και να προκάλεσε συμβαδίζει απολύτως με τα πρότυπα Ευρωπαικών πόλεων για χώρους στάθμευσης με διαζώματα περιμετρικά κλπ. Από την άλλη αναμένω και εγώ να δω την ολοκλήρωση της πλακόστρωσης στο παλιό Ναύπλιο για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Μέσα σε όλα αυτά βλέπω και ένα δελτίο τύπου το οποίο αφορά το δικαίωμα στους ελεύθερους χώρους, στις οδεύσεις των πεζών συνολικά αλλά και ειδικότερα σε συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα (Α.Μ.Ε.Α.). Όλα αυτά δείχνουν πως υπάρχει ένα γενικότερο σκεπτικό βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου εντός της πόλης του Ναυπλίου για τους κατοίκους και τις καθημερινές τους διαδρομές αλλά και για τους επισκέπτες πράγμα που το "με θέα Παλαμήδι" μιας και βρίσκεται κάτω από το ιστορικό φρούριο και κινείται εντός της πόλης το χαροποιεί ιδιαιτέρως. Γιατί και ο κάτοικος του κέντρου μπορεί να βλέπει την μαγική Ακρόπολη όταν ξυπνάει το πρωι αλλά το βιοτικό του επίπεδο κινείται σε πολύ χαμηλότερα ποσοστά (χωρίς να φταίει ο ίδιος προφανώς, για να μη θίξουμε και κανέναν και νομίζει οτι έχουμε καμία αντιπαράθεση με τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας). Ακόμα όμως και για όλους όσους υπομένουν τα "δεινά" της κρίσης το δικαίωμα αυτό - της ελεύθερης διέλευσης και σταματώντας να ρεμβάζεις τα φεγγάρια στην Ακροναυπλία - είναι αναφαίρετο...
Φαίνεται λοιπόν πως ενώ άλλες πόλεις χρειάζονται υπερβολικά μεγάλο χρόνο και χρήμα για τέτοιες αναπλάσεις εδώ με πολύ απλές αλλά περιεκτικές κινήσεις μπορούμε να βελτιώσουμε ακόμα πιο πολλά στην καθημερινότητά μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου