Όχι άλλο Frozen Yogurt

από το Mάρκο Βερέμη*

Απεχθάνομαι το frozen yogurt. Η απέχθειά μου δεν έχει τόσο να κάνει με τη γεύση, αν και σίγουρα προτιμώ ένα κανονικό παγωτό ή ένα αυθεντικό Ελληνικό γιαούρτι. Μ’ενοχλεί περισσότερο, αυτό που το frozen yogurt αντιπροσωπεύει σ’αυτή τη χώρα. Βλέπω μαγαζιά frozen yogurt να ξεφυτρώνουν παντού σα μανιτάρια και επιβεβαιώνεται ο φόβος μου ότι τίποτα δε μάθαμε σαν έθνος από τα λάθη μας.

Το frozen yogurt δε διαφέρει σε τίποτα απο αυτά που κάναμε τα τελευταία 20 χρόνια. Μαζική εισαγωγή ή αντιγραφή προϊόντων που είχαν εφευρεθεί, φτιαχτεί και πετύχει στο εξωτερικό. Τεμπέλικη επιχειρηματικότητα που ακολουθεί την πεπατημένη.

Δε μας φταίει μόνο ότι έχουμε ένα γιγάντιο, ανίκανο και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα που συτίζεται εις βάρος της οικονομίας. Μεγαλύτερη ίσως ζημιά μας έκανε ότι εδώ και χρόνια πάψαμε να προσπαθούμε να φτιάξουμε ότιδήποτε το καινούργιο.Γίναμε ένα έθνος μεταπωλητών, χάσαμε την δημιουργικότητα και τη φαντασία μας.

Η μεταπώληση δε δημιουργεί πολλές δουλειές και έχει καταστροφικές συνέπειες για το εμπορικό μας ισοζύγιο.Το χειρότερο είναι ότι καλλιεργεί μια αρνητική εθνική ψυχολογία. Αυτά που καταναλώνουμε επί δεκαετίες έχουν ολοένα και λιγότερη σχέση με αυτά που παράγουμε.

Αναμφισβήτητα, το να φτιάξεις κάτι καινούργιο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να εισάγεις το έτοιμο. Θέλει κόπο, μεράκι, προσπάθεια, έχει την αγωνία και το φόβο του αγνώστου και του επισφαλούς. Είναι πολύ πιο εύκολο να ψωνίσεις μια δοκιμασμένη συνταγή από το εξωτερικό. Όμως, η εγχώρια παραγωγή και εξαγωγή υπηρεσιών και προϊόντων προστιθέμενης αξίας είναι μονόδρομος,αν θέλουμε να ανατρέψουμε την καταστροφική πορεία που έχει πάρει η χώρα μας.

“Το frozen yogurt δε διαφέρει σε τίποτα απο αυτά που κάναμε τα τελευταία 20 χρόνια. Μαζική εισαγωγή ή αντιγραφή προϊόντων που είχαν εφευρεθεί, φτιαχτεί και πετύχει στο εξωτερικό. Τεμπέλικη επιχειρηματικότητα που ακολουθεί την πεπατημένη.”

Η επιστροφή στην παραγωγή είναι καλύτερος δρόμος για την ψυχή και το ηθικό μας. Το συλλογικό, αλλά και το προσωπικό αίσθημα αυτο-πραγμάτωσης και καταξίωσης, η ικανοποίηση και η περηφάνια που νοιώθει κανείς όταν βλέπει, καταναλώνει αλλά και εξάγει ή μοιράζεται τον καρπό της δημιουργικότητάς του, δεν συγκρίνεται με την ρηχή ικανοποίηση του εύκολου χρήματος. Όπως ακριβώς το μήλο από το δέντρο που φύτεψες, πότισες και κλάδεψες για δεκαετίες στον κήπο σου, έχει διαφορετική γέυση από το άψυχο φρούτο που ψώνισες στο σούπερ μάρκετ.

Η επανοικοδόμηση του έθνους μας μετά τον πόλεμο ήταν καρπός του ήθους και της αποφασιστικότητας μικρών παραγωγών. Βιοτέχνες, χτίστες, τεχνίτες, δημιουργοί – άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά και με το δικό τους τρόπο καινοτόμησαν. Τα τελευταία 3 χρόνια, ολοένα και περισσότεροι νέοι Έλληνες δεν επιλέγουν τον “εύκολο δρόμο” της μεταπώλησης, αλλά μοχθούν και δοκιμάζονται, φτιάχνοντας επιχειρήσεις και προϊόντα καινοτόμα και μοναδικά. Πολλοί έχουν την υπομονή και επιμονή να αλλάξουν τη σάπια εγχώρια οικονομία ή να ταξιδέψουν ως την άκρη του κόσμου για να εξάγουν τα προϊόντα μας. Τέτοιους έχουμε ανάγκη τώρα, και όχι περισσότερα στέκια frozen yogurt, με όλα όσα αντιπροσωπεύουν.

*Ο Μάρκος Βερέμης είναι ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας Upstream Systems.Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο blog.hellasdirect.gr.

ΥΓ δικό μας :γιατί και στο Ναύπλιο μεγαλώσαμε με μουρουνέλαιο και frozen yogurt 

Τροφή για σκέψεις...

Με αφορμή την αλλαγή του καιρού και τις προγραμματισμένες ευχές φίλων, συναδέλφων και λοιπών κατοίκων της όμορφης πόλης μας για "Καλό Χειμώνα" και άλλα συναφή είπα να σχολιάσω κάποια πράγματα.

Σε κάθε είσοδο πολυκατοικία και μια συνέλευση ενοίκων. Στα μέσα ενημέρωσης λύσεις για οικονομικότερες επιλογές θέρμανσης, σποτάκια για το "εξοικονομώ" κ.α. πολλά. Εκεί που έβλεπα λουκέτα σε καταστήματα 2,3 νέες επιχειρήσεις με εμπορία τέτοιων λύσεων. Ίσως από τις λίγες δραστηριότητες που υπάρχει κίνηση στην αγορά αυτή τη στιγμή. Αυτά και τα ενεχυροδανειστήρια. Και για τη δεύτερη δραστηριότητα δεν θέλω να σχολιάσω καθόλου καθώς το θέμα μας είναι άλλο αυτή τη φορά.

Όλα αυτά με βάζουν σε σκέψεις σχετικά με τον προγραμματισμό που έχουμε κάνει ως χώρα, ως τοπική κοινότητα αλλά και σε πιο προσωπικό επίπεδο ο καθένας μόνος του για να "βγάλουμε" όπως λέμε το χειμώνα.

Από το 2010 λοιπόν ακούω για τον κανονισμό ενεργειακή απόδοσης κτιρίων, πιστοποιητικά για ενεργειακές κατατάξεις, το πρόγραμμα Εξοικονομώ στο Δήμο και σε ιδιώτες, ανανεώσιμες πηγές, επενδύσεις ακόμα και για εφαρμογές στο κινητό με στόχο την "ένδειξη" της ενεργειακής κατανάλωσης της κατοικίας μας. Φτάνουμε όμως στο Δεκέμβρη απροετοίμαστοι. Κάτι λοιπόν κάναμε λάθος. Υπάρχει λοιπόν λάθος προγραμματισμός ή αρχικός σχεδιασμός; Η μήπως φταίμε και εμείς κάπου; Αυτή την αναζήτηση προφανώς ο καθένας δεν χρειάζεται να την κάνει για το γνωστό παιχνίδι ευθυνών του "ποιός φταίει τελικά" αλλά για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα.

Προσωπικά μην παραγνωρίζοντας το έργο που εκτελέστηκε στους τομείς της ενέργειας καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία μόνο εισπρακτικά στον τομέα της ενέργειας με πλήρη απουσία του κοινωνικού του "προσώπου" και χωρίς προγραμματισμό ώστε αυτός ο αρχικός σχεδιασμός να έχει άμεσα αποτελέσματα το Δεκέμβρη του 2012. Απροετοίμαστοι λοιπόν ψάχνουμε λύσεις "ως Έλληνες" την τελευταία στιγμή, με το μικρότερο δυνατό κόστος - κάτι σαν μπάλωμα στο παράθυρο που έσπασε και κρυώνουμε χωρίς να αναζητούμε σε καμία περίπτωση μόνιμες λύσεις.

Ο σωστός προγραμματισμός είναι βασικός σε μια επένδυση και ως τέτοια δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο μια επιχείρηση, μια εγκατάσταση αλλά και η ίδια η κατοικία από τον ιδιοκτήτη. π.χ. Οι λύσεις ανανεώσιμων πηγών με στόχο την εμπορία  προς το φορέα ενέργειας και οι λύσεις ανανεώσιμων πηγών με στόχο την ιδία χρήση και κατανάλωση πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επενδύσεις και να αναλύονται τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε μίας. Πρέπει επίσης σε βάθος χρόνου να αναλύεται η εκτίμηση κινδύνου από κάθε μία καθώς και τα εκτιμώμενα κέρδη χωρίς να επηρρεάζεται ο καθένας από εμάς από κάτι που φαντάζει δελεαστικό στην αρχή.

Θα μπορούσαμε σε αυτό το άρθρο να έχουμε αναλύσει τις εναλλακτικές σε αυτά τα προβλήματα που συναντήσαμε στις διαδρομές μας στο Ναύπλιο. Δεν το κάναμε καθώς πέρα από γνωστές και διαθέσιμες θέλαμε να κινηθούμε σε άλλο σκεπτικό. Δεν ξέρω τι θα μας βόλευε κατά περίπτωση περισσότερο για την "κρύα" σημερινή νύχτα μας στο Ναύπλιο αλλά σίγουρα ξέρω πως αν είχαμε τα παραπάνω στο μυαλό μας θα είχαμε επιλέξει πολύ καλύτερα και θα είμασταν σίγουρα καλύτερα προετοιμασμένοι.

Τα σχόλια δικά σας.