Με αφορμή την επίσκεψη της Γερμανίδας στην Ελλάδα μπήκα σε σκέψεις. Είναι ηλίου φαεινότερον πως το παιχνίδι παίχτηκε στη σέντρα ανταλλάσοντας πάσες με τον αντίπαλο. Είναι γνωστό πως παίζεται το παιχνίδι στην πολιτική σκηνή. Οι δικοί μας έχουν προπονηθεί αρκετά με εργατοώρες προπόνησης κοινοβουλευτικών, τηλεοπτικών και δημαγωγικών αντιπαραθέσεων και ήξεραν πολύ καλά τι εννοούσε η δασκάλα όταν έλεγε "δεν είμαι εγώ η δασκάλα"! Είναι βασικό στον πολιτικό κόσμο να γνωρίζεις πως παίζεται το παιχνίδι. Να καταλαβαίνεις τον συνομιλιτή σου χωρίς να σε καταλαβαίνει όλο το Πανελλήνιο.
Από την άλλη όταν μιλούμε για νομοθετικό έργο τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα, ορισμένα με ΦΕΚ με τις προβλεπόμενες κυρώσεις ώστε με το φόβο αυτό όλα τα πηγαίνουν "ρολόϊ". Πιάνουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά την υπεραναλύουμε, της επιβάλλουμε μέτρα και την ελέγχουμε. Πρόσφατα όμως αυτή η χαμένη μετάφραση πέρασε και στην ήδη υπάρχουσα δαιδαλώδη νομοθεσία και αυτό συνέβη κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια με τα "σχεδόν" οριζόντια μέτρα.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το παράδειγμα ελευθέρων επαγγελματιών όπου το κράτος δικαίου εντόπισε το πρόβλημα (φοροδιαφυγή, χαμένα έσοδα) και είπε "θα βρω μια λύση, δεν πάει άλλο". Αργότερα ανακάλυψε πως λύση δυστυχώς δεν υπάρχει, η δεν υπάρχει άμεση λύση. Έτσι συζητά την άμεση φορολόγηση όλων στο 35% "απαλύνοντας" λίγο και τους μέχρι πρώτινως "μεγάλους" από το 45%!
Δεν μπορώ εδώ να μη δω τη μετάφραση πίσω από τέτοιες κινήσεις. Ουσιαστικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες των 10 ή 20 χιλ που είναι και η μεγάλη μερίδα της κατηγορίας δε μπορούσαν με τίποτε να ελεγχθούν καθώς από τη μία αυτό είναι και το νόημα των ελεύθερων επαγγελμάτων στο οποίο ο καθένας κοστολογεί την εργασία του διαφορετικά (για την ίδια εργασία υπάρχουν μεγάλες αποκκλίσεις) και από την άλλη είναι τόσοι πολλοί σε διαφορετικά επαγγέλματα που αν αυθαίρετα θεωρηθεί πως μια μερίδα - μεγάλη- φοροδιέφευγε (κοστολογούσε πχ τη δουλειά του 200€ και έκοβε στον πελάτη 100€) πως θα μπορούσε ο "υγιής" μηχανισμός να ξέρει πως αυτή η μερίδα δεν λειτουργούσε με βάση τον ανταγωνισμό με στόχο και τη μείωση της τιμής σε πελάτες-ιδιώτες; Δε μπορούσε.
Έτσι λοιπόν έρχεται το προπονημένο πολιτικό σύστημα και σκέφτεται : "Έτσι θέλετε να το πάτε; Έτσι να το πάτε αρκεί εγώ σαν μηχανισμός να παίρνω ότι μου αναλογεί συνολικά. Και για να το πάρω συνολικά βρήκα αυτό το 35% σαν -μεση- λύση."
Το πρόβλημα εδώ καταλαβαίνετε πιο είναι. Δημιουργεί τρία στρώματα:
Αυτό για εμένα, και αποτελεί προσωπική άποψη, είναι οτι τέτοια μέτρα παροξύνουν το πρόβλημα παρά το λύνουν. Λειτουργούν αρνητικά στα έσοδα του κράτους και μετέπειτα σε κοινωνικές δομές και παροχές. Ο πολίτης έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον πολιτικό κόσμο και στην τελική δεν λειτουργεί με το φιλότιμο, δικαιολογώντας το βάρος που θα δημιουργήσει στον συμπολίτη του με το άδικο σύστημα προτρέποντας τον να κάνει το ίδιο. Θέλω να ελπίζω πως δεν είμαστε όλοι έτσι όπως και να διαχειρίζονται τα της οικονομικής συγκυρίας όσοι βρίσκονται σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Άλλωστε η σοβαρή ομάδα κερδίζει και με κόντρα διαιτησία...
Από την άλλη όταν μιλούμε για νομοθετικό έργο τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα, ορισμένα με ΦΕΚ με τις προβλεπόμενες κυρώσεις ώστε με το φόβο αυτό όλα τα πηγαίνουν "ρολόϊ". Πιάνουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά την υπεραναλύουμε, της επιβάλλουμε μέτρα και την ελέγχουμε. Πρόσφατα όμως αυτή η χαμένη μετάφραση πέρασε και στην ήδη υπάρχουσα δαιδαλώδη νομοθεσία και αυτό συνέβη κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια με τα "σχεδόν" οριζόντια μέτρα.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το παράδειγμα ελευθέρων επαγγελματιών όπου το κράτος δικαίου εντόπισε το πρόβλημα (φοροδιαφυγή, χαμένα έσοδα) και είπε "θα βρω μια λύση, δεν πάει άλλο". Αργότερα ανακάλυψε πως λύση δυστυχώς δεν υπάρχει, η δεν υπάρχει άμεση λύση. Έτσι συζητά την άμεση φορολόγηση όλων στο 35% "απαλύνοντας" λίγο και τους μέχρι πρώτινως "μεγάλους" από το 45%!
Δεν μπορώ εδώ να μη δω τη μετάφραση πίσω από τέτοιες κινήσεις. Ουσιαστικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες των 10 ή 20 χιλ που είναι και η μεγάλη μερίδα της κατηγορίας δε μπορούσαν με τίποτε να ελεγχθούν καθώς από τη μία αυτό είναι και το νόημα των ελεύθερων επαγγελμάτων στο οποίο ο καθένας κοστολογεί την εργασία του διαφορετικά (για την ίδια εργασία υπάρχουν μεγάλες αποκκλίσεις) και από την άλλη είναι τόσοι πολλοί σε διαφορετικά επαγγέλματα που αν αυθαίρετα θεωρηθεί πως μια μερίδα - μεγάλη- φοροδιέφευγε (κοστολογούσε πχ τη δουλειά του 200€ και έκοβε στον πελάτη 100€) πως θα μπορούσε ο "υγιής" μηχανισμός να ξέρει πως αυτή η μερίδα δεν λειτουργούσε με βάση τον ανταγωνισμό με στόχο και τη μείωση της τιμής σε πελάτες-ιδιώτες; Δε μπορούσε.
Έτσι λοιπόν έρχεται το προπονημένο πολιτικό σύστημα και σκέφτεται : "Έτσι θέλετε να το πάτε; Έτσι να το πάτε αρκεί εγώ σαν μηχανισμός να παίρνω ότι μου αναλογεί συνολικά. Και για να το πάρω συνολικά βρήκα αυτό το 35% σαν -μεση- λύση."
Το πρόβλημα εδώ καταλαβαίνετε πιο είναι. Δημιουργεί τρία στρώματα:
- Οι πρώτοι (με λίγα έσοδα γύρω στο 10% φορολογίας) που ήταν οι καθ' όλα νόμιμοι "δεν βγαίνουν" και έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους να οδηγηθούν και αυτοί στην δεύτερη κατηγορία. Όσοι φοροδιέφευγαν από το (2) και (3) παλαιότερα για να μπούν εδώ (στο 10%) έχουν ήδη επιβαρύνει το σύστημα και γνώμη μου θα το επιβαρύνουν και άλλο.
- Οι δεύτεροι (10% - 45%) που κοστολογούσαν την δουλειά τους που είτε ήταν νόμιμοι είτε έκοβαν στον πελάτη τα μισά και φοροδιέφευγαν ασύστολα κατά του κράτους έχουν ακόμη έσοδα αλλά δεν έχουν όσα είχαν πριν και ίσως έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους να φοροδιαφύγουν για πρώτη φορά ή περισσότερο. Να πουν πως έκοψα λιγότερα τον επόμενο χρόνο λόγω οικονομικής συγκυρίας και να φορολογηθούν για ακόμη λιγότερα από όσα έκοβαν (αυτά τα μισά).
- Και οι τρίτοι οι οποίοι φορολογούνταν με 45% παλιότερα και είτε ελαφρύνονται με το νέο ενιαίο 35% είτε και αυτοί φοροδιέφευγαν και θα κάτσουν πλέον με το freddo τους των 4,5€ βλέποντας Μπούρτζι και θα ρεμβάσουν έχοντας αυτό το μειδίαμα της ικανοποίησης πως όχι μόνο "έσπασαν" το σύστημα αλλά αυτό τους πριμοδότησε κιόλας και όλα βαίνουν καλώς.
Αυτό για εμένα, και αποτελεί προσωπική άποψη, είναι οτι τέτοια μέτρα παροξύνουν το πρόβλημα παρά το λύνουν. Λειτουργούν αρνητικά στα έσοδα του κράτους και μετέπειτα σε κοινωνικές δομές και παροχές. Ο πολίτης έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον πολιτικό κόσμο και στην τελική δεν λειτουργεί με το φιλότιμο, δικαιολογώντας το βάρος που θα δημιουργήσει στον συμπολίτη του με το άδικο σύστημα προτρέποντας τον να κάνει το ίδιο. Θέλω να ελπίζω πως δεν είμαστε όλοι έτσι όπως και να διαχειρίζονται τα της οικονομικής συγκυρίας όσοι βρίσκονται σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Άλλωστε η σοβαρή ομάδα κερδίζει και με κόντρα διαιτησία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου